رد پای خاطرات

از قدیم گفته آند که:

آدمها همانطور که می آیند، می روند و ما هم شنیدیم،

درست اما.....

نگفتند: وقتی کفشهایِ عزیزی برای رفتن، جفت می‌ شودُ.....

از پیله ی زندگی پروانه وار پَر می کشد به آن دورها ،

او «نمی رود» که «می ماند»

درست کنار پیله یِ یادُ....

رد پای خاطرات ُ......

همه ی روزهایی که " ای کاش" بود.

پدر باشد یا مادر، خواهر یا برادر،دوست یا فامیل فرقی نمی‌کند،

یکی بود........ یکی نبودی هست

با یک دنیا خاطره و دلتنگی

یادشان همیشه سبز

پ. ن ١ : ١سال و ۴ ماه و ٢٩ روز

پ. ن ٢: ١٣ سال و ١١ ماه و ١٣ روز